Column: Dansen op de werkvloer

Heleen: ‘Als je respect geeft, krijg je het terug’

Een energieke dame loopt rond op de werkvloer. Hier en daar maakt ze een praatje met één van haar Empatec-collega’s. Werkleider Heleen Bootsma (45 jaar) werkt ruim een half jaar bij Empatec op de afdeling Verpakken. Hier heeft ze de dagelijkse leiding over haar eigen Foodafdeling. Het is een baan naar haar hart!

Niet stilzitten

Heleen heeft de opleiding Z-Verpleegkundige gevolgd (tegenwoordig gehandicaptenzorg). Heleen: ‘Door de jaren heen werd mijn werk er niet leuker op. Ik mocht steeds minder tijd aan de mensen besteden en ik moest steeds meer papierwerk invullen.’ Daarom besluit ze te stoppen en gooit het over een andere boeg. Ze gaat in de detailhandel werken. Eerst bij een juwelier. Vervolgens start ze haar eigen bedrijf in unieke sjaals. Dit loopt zó goed dat ze stopt bij de juwelier. Heleen: ‘Ik houd van plezier maken. Maar ik zat alleen maar achter de naaimachine. Ik miste collega’s om mij heen. Ik ben daarom gestopt met mijn bedrijf en ben toen gaan werken in een damesboetiek. Erg leuk, maar als er geen klanten waren, dan was er niet zoveel te doen. Ik kan niet stilzitten, dus dat brak me op.’ In goed overleg besluit Heleen te stoppen.

Stoute sneakers

Ineens is Heleen werkloos en ontvangt ze een uitkering. Terug naar de zorg wil ze niet, maar werken met de doelgroep wel. Ze besluit dat ze graag werkleider wil worden bij Empatec, maar heeft geen idee wat de functie inhoudt. Heleen: ‘Ik heb mijn ‘stoute sneakers aangetrokken’ en na overleg met het UWV en Empatec ben ik vrijwillig stage gaan lopen op de afdeling Verpakken. Het voelde meteen als thuiskomen.’ Tijdens haar stage besluit ze dat dit haar droombaan is. Maar helaas is er op dat moment geen vacature vrij. Heleen: ‘Ik moest toch weer mijn eigen geld gaan verdienen, dus ik ging weer om mij heen kijken. Totdat ik twee weken later werd gebeld of ik tóch bij Empatec wilde komen werken. Er was een nieuwe klant bijgekomen. En nu werk ik hier alweer ruim een half jaar.’

Respect voor elkaar

Heleen: ‘Ik vind het belangrijk om naar de mens áchter het werk te kijken. Soms kan ik er met kleine dingen voor zorgen dat iemand beter in z’n vel zit. Bijvoorbeeld opmerken dat iemand naar de kapper is geweest. Of even informeren naar iemand z’n situatie. Ik roep altijd: hard werken, hard lol maken! Maar ook dansen op de werkvloer hoort erbij. Respect vind ik belangrijk. Als je respect geeft, krijg je het terug. We doen het werk hier met z’n allen. Ik doe het werk samen, mét de mensen. Productie draaien is prima, maar het moet wel in balans zijn. We mogen de mens niet uit het oog verliezen.’

Heleen is blij dat ze, na een periode in de uitkering te hebben gezeten, weer iets betekenisvols kan doen voor anderen. Ze heeft altijd oog voor de mens achter het werk.

Publicaties: dit verhaal is ook te lezen in de Franeker Courant, Groot Sneek, Groot de Fryske Marren en Groot Bolsward.