Brugwachter Klaas Jan: Gewoon rustig blijven!

Vriendelijke ogen en een bescheiden lach. Dat is het eerste wat opvalt aan Klaas Jan Hofstra (64 jaar). Via Empatec Publieke Werken werkt hij als brugwachter in Friesland. Zijn favoriete brug is die in het centrum van Oosterlittens, maar door omstandigheden zit hij nu op de brug in het pittoreske dorpje Allingawier. Hij legt graag uit wat er allemaal komt kijken bij het werk van een brugwachter. Hij is enorm trots op zijn werk!

Verandering

Als Klaas Jan vier jaar oud is gebeurt er iets waardoor zijn leven verandert. Sindsdien is hij minder mobiel. Maar dat weerhoudt hem er niet van om hard te werken. Het werken als brugwachter vindt hij machtig mooi. Zo nu en dan varen er boten langs en moet het interview even worden onderbroken. Vol trots laat hij zien hoe de brug werkt. Klaas Jan: ‘Elke brug werkt weer anders. Bij de brug in Oosterlittens moest ik de slagbomen altijd met de hand bedienen. Maar omdat ik iets ouder word zit ik nu, na goed overleg met mijn Empatec-jobcoach, op andere bruggen die niet met de hand bedient worden.

Klaas Jan:

Het leukste aan mijn werk is het contact met mensen.

Seizoen volmaken

Klaas Jan staat al bijna 20 jaar op de brug. Het werken als brugwachter gaat altijd door. In de stromende regen en door weer en wind. Klaas Jan: ‘Soms worden mensen wel eens boos, omdat ze vinden dat ze niet snel genoeg kunnen doorvaren. Ik trek me daar niet zoveel van aan, de kunst is om gewoon rustig te blijven.’ Volgend jaar september is het zover, dan gaat hij met pensioen. Maar dat moet hij nu nog niet aan denken. ‘Het vaarseizoen loopt door tot eind oktober. Maar, ik ga door en maak het seizoen af. Ik houd er niet zomaar mee op. Die laatste twee maanden maak ik natuurlijk vol. Zo zit ik nou eenmaal in elkaar.’

Bekende in het dorp

Klaas Jan kijkt met weemoed terug op zijn tijd op de brug in Oosterlittens. Klaas Jan: ‘Het leukste aan mijn werk is het contact met mensen. Iedereen kende mij daar in het dorp. Ik gaf de honden in het dorp vaak een koekje. En de mensen in het dorp kregen in het voorjaar vaak een paaseitje van mij. Omgekeerd kreeg ik ook wel eens wat lekkers van de dorpsbewoners. In mijn pauze ging ik altijd eten in het restaurant naast de brug. Toen op een gegeven moment mijn pauze eraf ging, werd het eten door de mensen in het restaurant naar mij gebracht. Zó leuk! Ik mis de mensen in Oosterlittens wel hoor. Maar ik heb er vrede mee dat ik nu op andere bruggen werk. Het is wat het is.‘

Klaas Jan is blij met de vrijheid die hij ervaart tijdens zijn werk als brugwachter. Al mag hij bijna met pensioen, daar moet hij nu nog niet aan denken. Daarvoor vindt hij het werk nog veel te leuk!